Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς λειτουργεί ο αερόσακος;;;
Ο αερόσακος πλέον βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα αυτοκίνητα. Ανακαλύφθηκε απο τον John W. Hetrick το 1952. Εμπορικά πρωτοχρησιμοποιήθηκε απο την Mercedes-Benz στο μοντέλο S-Class (W126) το 1980.
Οι αερόσακοι δεν φουσκώνουν από κάποιο αέριο που μέχρι τότε ήταν συμπιεσμένο αλλά από το αέριο που παράγεται με μία χημική αντιδραση. Η χημική ουσία στην καρδιά του αερόσακου είναι το αζίδιο του Νατρίου (NaN3 ).Σε συνηθισμένες συνθήκες, το μόριο αυτό είναι σταθερό. Αν θερμανθεί όμως διασπάται. Η παραπάνω χημική αντίδραση περιγράφει ακριβώς τι συμβαίνει. Σύμφωνα με την αντίδραση αυτή μια ποσότητα από 130 γραμμάρια NaN3 παράγει 67 λίτρα αερίου αζώτου ικανά να φουσκώσουν έναν συνηθισμένο αερόσακο.
- Τα μέρη του αερόσακου
Υπάρχουν ανιχνευτές στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου που ανιχνεύουν μια σύγκρουση. Αυτοί οι ανιχνευτές στέλνουν ηλεκτρικό σήμα στο δοχείο που περιέχει το αζίδιο του Νατρίου και το ηλεκτρικό αυτό σήμα δίνει το έναυσμα για να γίνει μια βοηθητική πυροδοτική αντίδραση. Η θερμότητα που παράγεται από αυτή την αντίδραση προκαλεί την αποσύνθεση του αζιδίου του Νατρίου σε Νάτριο και Άζωτο.
Το εκπληκτικό στην υπόθεση είναι ότι από τη στιγμή που ο ανιχνευτής ανιχνεύει τη σύγκρουση, μέχρι τη στιγμή που θα φουσκώσει τελείως ο αερόσακος, ο χρόνος που μεσολαβεί είναι μόλις 30 milliseconds ή 0,03 του δευτερολέπτου. Περίπου 50 milliseconds μετά τη σύγκρουση, ο οδηγός του αυτοκινήτου προσκρούει στον αερόσακο και η συμπίεσή και το ξεφούσκωμα του αερόσακου απορροφά την κινητική ενέργεια του οδηγού.
Πηγές : 1 , 2 , 3
